کنار قبر آماده ای نشسته و عجیب به فکر فرو رفته بود.
بنده ی خدایی روی شانه اش زد و گفت:
-"حاج احمد! این قبر برای تو خیلی کوچک است. تو با این قد بلند، توی این قبر جا نمی گیری.به فکر یک قبر دیگر باش".
حاج احمد کریمی در جواب گفت:"من به شما قول می دهم که این قبر برای من بزرگ هم باشد".
همیشه می گفت:"شهادت با یک تیر یا ترکش که نفع شهادت نیست، آدم باید مثل امام حسین (علیه السلام) شهید شود تا شرمنده ی آقا نشود.من دوست دارم روز قیامت،اگر قرار شد مرا به امام حسین (علیه السلام) معرفی کنند،قطعات بدنم را روی پارچه ای قرار دهند و بگویند:"این احمد کریمی است".
گذشت تا این که در کربلای پنج گلوله توپ به او اصابت کرد و قطعات بدنش را در کیسه ی کوچکی جمع کردند و در همان قبر دفنش کردند.
احمد به آرزویش رسید و شرمنده ی امام حسین (علیه السلام) نشد.
